سریال مانکن را در دپرسی خودم و قطع رودن نت دیدم.
جالب بود.
اگر به فیلم های مافیایی علاقه دارید، احتمالا خوش تون بیاد. ورژن ایرانی گاد فادر تعاملات بین اعضای مافیا و داد و ستد بین کله گنده هاشون جالبه.
کلا جزو معادلات آدمیزادی نیست.
بهتره بگیم آدم ها اونجا عروسک خیمه شب بازی هستند.
فکر میکنند اختیار دارند ولی عملا سیستم چوب یا هویج ه و اختیاری ندارند.
هر مهره تاریخ مصرف خودش رو داره.
یه مهره وقتی میسوزه که دیگه غیر قابل کنترل باشه و دیگه چیزی هم برای از دست دادن نداشته باشه.
یعنی تا لحظه آخری که مهره چیزی برای از دست دادن داشته باشه، میشه رام ش کرد.
یه جایی هم کاوه حرف جالبی زد: میگفت وقتی کسی داره بازی ت میده باهاش نجنگ، باهاش بازی کن. جنگیدن، خُردت میکنه و بازی دادن برنده ت میکنه.
من در عرض چند روز اخیر تا قسمت ۱۲ رو دیدم.
یه جا هم حرف از کتاب خوندن زد که شعورت میره بالا.
چرا ما کتاب نمیخونیم راستی؟
میدونیم از سریال دیدن مطلب چندانی یاد نمیگیریم، ولی وقت هایی که خسته ایم مغزمون رو در اختیار رسانه قرار میدیم.
اعتیاد سالمی ه.
با تشکر از فیلیمو که این امکان رو فراهم میاره که با ۲۵ تومن در طی یک ماه در حد مرگ فیلم و سریال ببینیم
یه راه نسبتا بی خطره برای گذر زمان و فکر نکردن ولی روش عقلا نیست
همیشه برام شخصیت هایی مثل بهرام غیر قابل درک هستند. نمونه شون رو دیدم و نمیتونم درک کنم چطور یکی میتونه این قدر خوشحالِ الکی خوش باشه و با اعتماد به نفس تا سقف.
جالب اینکه سفیه به نظر میایند ولی بازم خوشند و به نظر خودشون خوبه همه چیز و حتی چرا باید بد باشه اصلا؟
کلا عشق و حال رو اونهایی میکنند که فکر نمیکنند.
تا بعد
درباره این سایت